Czas Świętego Triduum Paschalnego, Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa jest w Kościele Powszechnym okresem najważniejszym. Triduum jest wobec roku liturgicznego tym, czym jest niedziela wobec całego tygodnia. Jest sercem liturgii Kościoła, z której On sam czerpie swoją moc i z której wypływa wszelka Jego duszpasterska działalność. Triduum Paschalne jest również kulminacyjnym momentem naszej wiary - szczytem, do którego zmierzają wszystkie wysiłki naszej apostolskiej pracy, nad sobą i nad innymi. To czas największych przeżyć duchowych, największych tajemnic naszej wiary.

Ten wielki okres, trzydniowa celebracja paschy Chrystusa, rozpoczyna się Mszą Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek. Wspominamy tego dnia wiele wydarzeń. Nade wszystko jednak staramy się skupić na ostatniej wieczerzy jaką przygotował nasz Pan do spożycia dla siebie i swoich uczniów. To w czasie tej uroczystej żydowskiej paschy, którą nasz Nauczyciel celebrował w wieczerniku, miało miejsce obmycie nóg uczniom, pierwsze użycie formuły sakramentu Eucharystii i zdrada Judasza. Na pamięc przywodzimy tego wieczoru także pojmanie Jezusa po modlitwie w Getsemani oraz opuszczenie przez uczniów, jakiego doświadczał Jezus od początku tej nocy, gdy został uwięziony.

Przez wielkoczwartkową celebrację przybliżamy się i sercem i umysłem do Jezusa, który z pełną świadomością pozwala się prowadzić ku śmierci.