Liturgia Męki Pańskiej, sprawowana w Kościele Katolickim zawsze w Wielki Piątek po południu (możliwie najbliżej godziny 15:00) jest okazją do trwania przy umęczonym, umiejarjącym Chrystusie. Jej przeżywanie wiąże się z uprzotomnieniem sobie ogromu cierpień naszego Pana - służy temu zwłaszcza liturgia słowa, która ogniskuje się w opisie Męki Jezusowej wg św. Jana. Ona to stanowi także podstawę nowego widzenia Krzyża, na którym skonał Mesjasz. W jej perspektywie, jak wyraża to potem adoracja "drzewa Krzyża na którym zawisło Zbawienie świata", postrzegamy Krzyż nie tylko jako narzędzie haniebnej śmierci, ale także jako tron, z którego wysokości Chrystus rozpoczyna swoje rządy. Jezus na Krzyżu, sprawuje swoją władzę przez służbę - całopalną ofiarę, którą On sam - najwyższy Arcykapłan - składa z siebie w posłuszeństwie, do którego człowiek był niezdolny przez grzech. Uwalniając człowieka od grzechu, pociąga nas do siebie, na Krzyż i do Królestwa.

Obchody tej tajemnicy kończymy symbolicznym złożeniem Pana do grobu, przy którym oczekiwać będziemy Jego zmartwychwstania.